ಕ್ರೌರ್ಯ!!

:: ಕ್ರೌರ್ಯ!! ::

ಅಬ್ಬಾ ಈ ಹೆಸರೇ ಎಷ್ಟೊಂದು ಭಯಾನಕ! ಈ ಪದ ಕಿವಿ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ತಕ್ಷಣವೇ ನಮ್ಮ ಸ್ಮೃತಿ ಪಟಲದಲ್ಲಿ ನಿರ್ದಯಿ, ಕ್ರೂರ, ಹಿಂಸೆ ಅನ್ನೋ synonymous ಪದಗಳೊಂದಿಗೆ ಅವುಗಳ ಚಿತ್ರಣಗಳು ಹಾಗೆ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಹಾದು ಹೋಗುತ್ತವೆ ಅಲ್ಲವೇ...ಈ ಕ್ರೌರ್ಯವನ್ನು  ಸಣ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದರೂ ಅಥವಾ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದರೂ  ಅದು ಕ್ರೌರ್ಯವೇ.

ನಮ್ಮ ದೇಶಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳ ಇತಿಹಾಸವಿದೆ. ಇದನ್ನು  ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಪೂರ್ವ ಹಾಗೂ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ನಂತರ ಹೀಗೆ ಎರಡು ವಿಧಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಬಹುದು.  ಈ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಈ ಅಸಮಾನತೆ, ದೌರ್ಜನ್ಯ, ಶೋಷಣೆ  ಹಾಗೂ ತಾರತಮ್ಯ ನೀತಿಗಳು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಒಂದು ಭಾಗವೇನೋ ಎಂಬ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡೇ ಬರುತ್ತಿವೆ. ನಾವು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭತ್ವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲೂ ಇಂತಹ ಅಸಮಾನತೆಯೊಂದಿಗೇ ಬದುಕುತ್ತಿರುವುದು ನಮ್ಮ ದೌರ್ಭಾಗ್ಯವೇ ಸರಿ.

ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ತಮಗೆ ಅನ್ಯಾಯವಾದಾಗ, ತುಳಿತ/ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೊಳಪಟ್ಟಾಗ ನ್ಯಾಯದ ಮೊರೆ ಹೋಗುವುದು ಸಹಜ. ಈ ನ್ಯಾಯ ದೊರಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ  ನಾನಾ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ legal ಆಗಿ ಹೋರಾಡಿ ನ್ಯಾಯ ಪಡೆಯುವುದು ಒಂದು ರೀತಿಯಾದರೆ, ತಮ್ಮಂತೆ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೊಳಗಾದವರ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಸಂಘ-ಸಂಸ್ಥೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಕಾನೂನಿನ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹೋರಾಡುವುದು ಇನ್ನೊಂದು ರೀತಿ. ಇವಲ್ಲದೆ ಇನ್ನೊಂದು ವರ್ಗದ ಜನರಿದ್ದಾರೆ ಅವರು ತಮ್ಮ ಕೈಗೇ ಕಾನೂನನ್ನು  ತೆಗೆದುಕೊಂಡು "ದುಷ್ಟ ಶಿಕ್ಷಕ-ಶಿಷ್ಟ ರಕ್ಷಕ"  ಅನ್ನೋ ಮಂತ್ರದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯಿಟ್ಟವರಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿರುವವರು. ಇಂತಹ ಸಾಲಿಗೆ ಸೇರುವವರು ಈ ನಕ್ಸಲೇಟ್ಸ್(ಅವರ ಪ್ರಕಾರ).  ನಾನಿಲ್ಲಿ ಹೇಳೊಕೆ ಹೊರಟಿರೋದು ಈ ನಕ್ಸಲೇಟ್ಸ್, ಟೆರರಿಸ್ಟ್ ಅನ್ನೊದಕ್ಕಿಂತ ಅವರುಗಳು ಆಯ್ದುಕೊಂಡಿರುವ ಮಾರ್ಗಗಳು, ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ಹೋರಾಟದ ರೀತಿಗಳು ಅನ್ನೊದು ಮಾತ್ರ. ಈ ಹೋರಾಟದ ರೂಪವೇ "ಕ್ರೌರ್ಯ".  ಇದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಖಂಡನೀಯ.  ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಿರುವ ವಿಷಯಗಳು ನನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆಯುಳ್ಳ ಬರಹವೇ ಹೊರತು ಯಾವುದೇ ವಾದ-ವಿವಾದ ನಡೆಸುವ ಉದ್ದೇಶದೊಂದಿಗೆ ಬರೆದ ಲೇಖನವಲ್ಲ.

ಈ ನಕ್ಸಲೇಟ್ಸ್ ಗಳ ಉಗಮ ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕಾದರೂ ಆಗಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕಂಡುಬರುವ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಒಂದು ಕಾರಣವೆಂದರೆ "ಅನ್ಯಾಯ".  ಈ ಅನ್ಯಾಯದ ವಿರುದ್ದ ಹೋರಾಡೋ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅವರು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು  ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾ, ಸಮಾಜದಿಂದ/ನಾಡಿನಿಂದ, ಜನ ಸಂಪರ್ಕದಿಂದ ದೂರ ಉಳಿದು ಎಲ್ಲೋ ವಾಸ್ತವ್ಯ ಪಡೆದು ತಲೆಮರಿಸಿಕೊಂಡು ಕಾನೂನಿನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಅಪರಾಧಿಗಳಾಗಿ  ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಕಷ್ಟ-ಕಾರ್ಪಣ್ಯಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಯಾವುದಕ್ಕಾಗಿ? ತಮಗಾಗಿರೋ ಅನ್ಯಾಯ/ತಮ್ಮಂತೆ ಅನ್ಯಾಯಕ್ಕೊಳಗಾಗುವವರಿಗೆ ನ್ಯಾಯ ಸಿಗಬೇಕು ಎಂಬ ಮನೋಭಾವದಿಂದ ತಾನೇ?(ಅವರ ಪ್ರಕಾರ) ಆದರೆ........ ಅದು ಅವರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದೆಯೇ? ಈ ಶೋಷಣೆ ದೌರ್ಜನ್ಯ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿಂತಿದೆಯೇ? ಅವರು ಅಂದುಕೊಂಡ ಉದ್ದೇಶಗಳೆಲ್ಲವೂ ಕೈಗೂಡಿದೆಯೇ??   ಇಂತಹ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಬಹುಷ:  ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರಬೇಕು.   ಆದರೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ಸತ್ಯ ಎಂದರೆ ಅವರಾರೂ ಇನ್ನೂ ಕಷ್ಟದಿಂದ ಪಾರಾಗಿಲ್ಲ. Yes. They are "Not out of the woods yet".

ಜನರು ತಮ್ಮ ಶ್ರಮಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಬೆಲೆ(ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ) ಕೇಳಿದಾಗ,  ಬಲವಂತವಾಗಿ ಸಜೀವವಾಗಿ ದಹನ ಮಾಡೋದಾಗಿರಬಹುದು/ಇನ್ಯಾವುದೋ ಬಲವಾದ ಕಾರಣಗಳು ಇವರುಗಳನ್ನು ಇಂಥ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಪ್ರೇರೆಪಿಸಿರಬಹುದು ( ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಎಂಥ ಮನ್ನುಷ್ಯನಿಗೂ ಸಿಡಿದೇಳಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಮನೋಭಾವ ಉಂಟಾಗುವುದು ಸಹಜ. ಇಂತಹ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಖಂಡಿಸುವುದು ಮನೋಧರ್ಮ). ಆದರೆ...ನಮ್ಮ ಕಡೆಯವರನ್ನು ಸುಟ್ಟರು/ಅಥವಾ ಕೊಲೆ ಮಾಡಿದ್ರೂ ಅಂತ ನಾವು ಅದೇ ಮಾರ್ಗ ಅನುಸರಿಸುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ? ಕ್ರೌರ್ಯಕ್ಕೆ ಕ್ರೌರ್ಯವೇ ಮದ್ದೇ?  " Pay one back in his own coin" ಅನ್ನೋ ರೀತಿ ಮುಯ್ಯಿಗೆ ಮುಯ್ಯಿ ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮಾರಣಹೋಮ ಮಾಡುವುದು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಪರಿಹಾರವೇ?  ಇಂತಹ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣವನ್ನೂ ಪಣಕ್ಕಿಟ್ಟು ಎದುರಾಳಿಗಳ ರುಂಡವನ್ನು ಚೆಂಡಾಡುವುದು ಎಂತಹ ಹೇಯ ಕೃತ್ಯವೆಂದು ಯಾರಿಗಾದರೂ ಅನ್ನಿಸದೇ ಇರದು... 

ಇಂತಹ ಮನೋಭಾವವನ್ನು Nip in the bud ಅನ್ನೋ ರೀತಿ ಆರಂಭದಲ್ಲೇ ಚಿವುಟು ಹಾಕೋ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ, Better late than never ಅನ್ನೋ ರೀತಿ ಇನ್ನು ಮುಂದೆಯಾದರು ಚಿವುಟಿ ಹಾಕುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಆತಂಕದ ದಿನಗಳನ್ನು ಎದುರುನೋಡುತ್ತಾ ಬದುಕುವ ಸ್ಥಿತಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಬಹುದು.  ಶಾಂತಿ, ಅಹಿಂಸೆಗಾಗಿ ಹೋರಾಡಿ ಮಡಿದ ಮಹಾತ್ಮರು ಜನಿಸಿದ ನಾಡಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ಕೃತ್ಯಗಳು ಎಡೆಬಿಡದೆ ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಶೋಚನೀಯವಲ್ಲವೇ.....ಇವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮನ್ನೇ ನಾವು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಯೋಚಿಸಬೇಕಾದ ವಿಷಯ... ಉತ್ತರ ನಿಮಗೆ ಬಿಟ್ಟಿದು. 

ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯ ನಾವು ಯಾವುದೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೂ ನಮಗೆ ಆತ್ಮ ತೃಪ್ತಿ, ಸಮಾಧಾನ ಸಿಗಬೇಕು. ಕಡೆಪಕ್ಷ ನಮ್ಮ ಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಬೆಲೆಯಾದರೂ ಸಿಗಬೇಕು.

ಭಗವತ್ಗೀತೆಯ ಎರಡನೇ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಶ್ಲೋಕ ಈ ರೀತಿ ಹೇಳುತ್ತದೆ.

ಕ್ರೋಧಾದ್ಭವತಿ ಸಂಮೋಹ, ಸಂಮೋಹಾತ್ ಸ್ಮೃ ತಿ ವಿಭ್ರಮ:!

ಸ್ಮೃತಿ ಭ್ರಂಶಾದ್ಭುದ್ದಿನಾಶೋ, ಬುದ್ದಿನಾಶಾದ್ ವಿನಶ್ಯತಿ!!

ಇದರರ್ಥ ಹೀಗಿದೆ : "ಸಿಟ್ಟಿನ ಮರಿ ಅವಿವೇಕ. ಅವಿವೇಕದಿಂದ ಧರ್ಮ- ಅಧರ್ಮಗಳ ಮರೆವು. ಇಂಥ ಮರೆವಿನಿಂದ ಬುದ್ದಿ ಕೆಡುತ್ತದೆ. ಬುದ್ದಿ ಕೆಡುವುದೇ ಎಲ್ಲ ಅನರ್ಥದ  ಮೂಲ. "


ಸುಧಾ