ಪ್ರಕೃತಿ ಮತ್ತು ನಾನು :-
ಸಂಜೆಯ ಸೂರ್ಯನ ಕೆಂಪು ಚೆಲ್ಲಿತ್ತು
ಹಸಿರೆಲೆಗಳ ಗಾಳಿಯ ತಂಪು ಬೀಸಿತ್ತು
ತೂಗಿ ಬಾಗುವ ಹೂಗಳ ಕಂಪು ಸೂಸಿತ್ತು
ಮಾಮರದ ಕೋಗಿಲೆಯ ಇಂಪು ಕರೆದಿತ್ತು
ಜುಳುಜುಳು ನದಿಯ ನಾದ ಮೊರೆದಿತ್ತು
ಪ್ರಕ್ರುತಿಯಲೇನೋ ಸೊಬಗಿತ್ತು
ಮರುಕ್ಷಣ;ಇಲ್ಲಿ ನಾನೇನೂ ಅಲ್ಲ ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿತು.....
ಚಿಂತೆಗೆ ಕಾರಣ ದೂರಾಯ್ತು-----
ಈ ಎಲ್ಲವ ಸವಿವವ ನಾನೇ ತಾನೇ ಅನ್ನಿಸಿತು
ಮನ ಹಗುರಾಗಿ ಆನಂದಿಸಿತು
ಪ್ರಕ್ರುತಿಯೋಳೊಂದಾಗಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸಿತು
1 comment:
ಸಚ್ಚಿ ..... ಪ್ರಕೃತಿ ಯ ಸೊಬಗಿಗೆ ನಿಷ್ಠರಾದರೆ ಹುಡುಗಿಯರ ಕಡೆಗೆ ಗಮನ ಕಡಿಮೆ ಆದೀತು ..... ಜೋಪಾನ ....!!!!!
ಕವನ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ .
Post a Comment